Ynskjeøkt spesialundervisning 11.02.08

Dette er eit interessant tema. Eg har høyrt om altfor mange tilfelle der elevar ikkje har fått den hjelpa dei treng/har rett på i løpet av åra dei går på skulen. Læraren/skulen har svikta viss det ikkje vert oppdaga før i 10. klasse at ein elev har t.d. dysleksi, meiner eg.
Og elevar som treng ekstrahjelp, bør få så mange timar dei har krav på, sjølv om kommunen har dårleg råd.
Det burde vore obligatorisk med spesialpedagogikk for alle lærarar. For dette er noko dei fleste lærarar vil koma borti.
Viss ein elev treng spesialundervisning, men foreldra meiner at det ikkje er noko "gale" med barnet sitt, kva gjer ein då? Då er det skuleleiinga/rektor som har ansvaret viss læraren ikkje når fram til foreldra. Dette har eg lurt på, så det var greitt å få eit svar på dette.

Me fekk sjå to filmar. Den fyrste var om ein nyutdanna lærar som fekk ein heller tøff start i skulen. Han var lærar i ein klasse med spesialelevar. Det eg beit meg mest merke i var at læraren var lite konsekvent, og kanskje litt for mykje "kamerat" med elevane. Men han var klar over "feila" sine, og det positive var at han hadde vilje til å gjera noko med det. Han gav ikkje opp, men han hadde mot! Det var noko Birgit understreka, at me ikkje måtte mista motet! Dei fleste kjem borti "tunge" dagar, men då gjeld det å sjå framover, og læra av "feila" sine.

Dette med integrering i skulen er eg litt oppteken av. Det går som regel greitt dei fyrste skuleåra. Men etter kvart som åra går, vert gapet mellom dei funksjonshemma og dei funksjonsfriske større. Ofte finn dei leikekameratar blant dei yngre klassane. Dette vert verre når dei kjem på ungdomsskulen. Då fell dei veldig ofte utanfor, og vert einsame. Viss det er fleire elevar med ein eller annan form for funksjonshemming, finn dei ofte selskap i kvarandre. Det kan ikkje vera lett å føla seg utanfor, og ha få eller ingen venner å vera med. Så i enkelte tilfelle trur eg dei hadde hatt det betre på spesialskular eller i spesialklassar.

Redigert 17.04.08:

I Imsen står det blant anna at i skulen skal det vera plass til alle, fordi alle elevar er likeverdige uansett evne og anlegg. Derfor er namnet "spesialundervisning" på veg ut, og kjem no inn under "tilpassa opplæring". Me må òg vera forsiktige med å setja "merkelapp" på elevar med lærevanskar. Som t.d. elevar med lese- og skrivevanskar har problem med å tilegna seg informasjon frå tekst, men fungerer godt på eit høgt intellektuelt nivå i mange andre samanhengar.

Sjølvbilete og attribusjonsteori 04.02.08

Sjølvbiletet er viktig for motivasjonen.
Skulen skal gje eleven eit godt grunnlag for vidare utvikling og opplæring. Me må ha omsorg for heile eleven.

Attribusjonsteori forklarar korleis invividet opplever årsakene til eiga åtferd (t.d. suksess og nederlag) og korleis slike opplevingar påverkar motivasjonen hans/hennar.

Indre attribusjon: Det som skjer med oss skuldast noko ved oss sjølve. (t.d. evne, innsats, strategi, eigne val)

Ytre attribusjon: Det som skjer med oss skuldast noko utanfor oss sjølve. (t.d. reglar, ”støtteapparatet”, flaks eller uflaks, oppgåva sin vanskegrad, kvaliteten på undervisninga)

Eg kjende meg att i undersøkinga mellom jenter og gutar si sjølvoppfatning.
Mange jenter seier ofte at det er flaks viss dei får ein god karakter på ein prøve. Det kan eg òg seia, men då for å prøva å vera litt morosam……
Gutar har kanskje meir sjølvtillitt sidan dei skuldar på gode evne…..

Redigert 17.04.08:

Sjølvbilete og sjølvtillit er ikkje det same, men dei går i kvarandre. Sjølvkjensle/sjølvbilete dreier seg om kva eleven tenkjer og føler om seg sjølv, uavhengig av kva han presterer. Så sjølv om ein elev er god i t.d. både matematikk og kroppsøving, kan han ha lågt sjølvbilete.

Sjølvtillit gjeld ofte på avgrensa område i livet til ein elev, medan sjølvbiletet gjeld heile personen. Sjølvtillit er viktig for motivasjonen, fordi ein er sjølvsagt meir motivert på område der ein veit ein kan klara å prestera noko.

Både lærarar (og foreldra) må sjå kvar einskild elev, og setja pris på dei som dei er. For det er ikkje slik at om ein aukar sjølvtilliten til kvar enkelt elev, vert sjølvbiletet deira automatisk betre.

Av og til kan ros verka skadeleg både for den indre motivasjonen og for sjølvkjensla. Ein elev kan t.d. gjera ein eksta innsats for å oppnå ros frå lærarar, foreldre og medelevar, men eigentleg hadde eleven ikkje interessa for det han gjorde i det heile.

På skulen er det viktig at me som lærarar er med på å dempa den sosiale samanlikninga, slik at elevane torer å vera seg sjølve. Å jobba mot eit godt læringsmiljø, der det er lov å feila. Slik kan elevane ha sin eigenverdi, uavhengig av prestasjonar.
Lærarar (og foreldra) må vera ekte og ta borna på alvor!

Vil anbefala denne lenkja:

http://www.elevsiden.no/psykiskhelse/1107989138

Motivasjon 28.01.2008

Hadde alle elevar hatt indre motivasjon hadde det vore lett å vore lærar. Indre motivasjon vil seia å ha interesse for ein aktivitet, og synast det er kjekt og meiningsfullt.

Men ofte er det ytre motivasjon som driv elevane. Ytre motivasjon vil seia at eleven får ei belønning når aktiviteten er gjennomført. Aktiviteten kan òg verta sett på som ei plikt, noko ein må.

Slik eg ser det er læraren ein viktig motivasjonsfaktor. Sjølv om ein elev ikkje er så interessert i eit fag, kan ein inspirerande lærar få elevane til å lika faget likevel.

Det er ulike måtar å forstå motivasjon på:
Behavioristisk: Då er belønninga motivasjonskjelda.
Kognitivistisk: Då er det indre drivet motivasjonskjelda.
Humanistisk: Indre motivasjon ut i frå behov, tryggleik og sjølvrespekt.

Revidert 09.02.08:

I teorien er det "lett" å skilja mellom ytre og indre motivasjon. Men det er ikkje så lett i praksis....
Av og til kan det vera ein kombinasjon av ytre og indre motivasjon som driv ein. Derfor kan me ikkje seia kva som er best av indre og ytre motivasjon, meiner eg!

Revidert 05.04.08:

Korleis kan me motivera ut i frå desse ulike teoriane:

Behavioristisk: T.d. at ein elev får spela data når han er ferdig med det han skal gjera, eller at heile klassen får sjå ein film i slutten av ei veka.

Kognitivistisk: Då er det trongen til å finna ut av noko, finna ei meining med ulike ting. Då kan me spela på elevane sine interesser kanskje. Viss me utfordrar dei innanfor eit tema dei er interessert i, vil dei vera meir naturleg motiverte for å finna ei løysing på oppgåva.

Humanistisk:

Alle elevar har fleire grunnleggjande behov som ligg bak motivasjonen. Viss dei ikkje er dekka, kan det gå utover motivasjonen. Som lærarar kan me t.d. leggja tilrette for eit inkluderande klasseromsmiljø. Det er svært viktig med trivsel på skulen, då vil det vera med på å auka motivasjonen til elevane.

Revidert 17.04.08:

Etter å ha jobba med Mons i den casen, fekk eg meir tankar om motivasjon. Prestasjonamotivasjon har i fylgje Imsen, to grunnleggjande tendensar. Lysten til å gå laus på ei oppgåva, og angsten for å mislukkast. (Atkinsons prestasjonsmotivasjonsmodell)

Kva skapar motivasjon?

Det er mange faktorar som kjem inn her, nokon verkar gjerne på ein elev, men ikkje på ein annan. Sjå kva einskild elev er det viktigaste, meiner eg. Lærarar må arbeida for å få eit varmt og inkluderande læringsmiljø. Læringsmiljøet er avgjerande for eleven sin motivasjon. Ha faste rutinar i skulekvardagen, slik at elevane er litt førebudde på kva som kjem, og at dei då kan føla seg trygge. Læraren kan vera med på å dempa samanlikning med andre elevar, ved t.d. ha fokus på korleis oppgåvene vert løyst. Gje konstruktive attendemeldingar! Slik at eleven kan nå dei personlege måla sine. Så utfordringane for lærarar er mange!

Arbeidsmetoden me prøvde ut i dag, var for så vidt grei. Eg kan ikkje ha fått med meg så mykje, sidan eg har måtta redigert dette innlegget mange gonger.......

Gruppeinndelinga var for komplisert, etter mi meining!

Her står det mykje bra om motivasjon:

http://elevsiden.no/motivasjon

Samansett tekst

Veldig kjekk oppgåva! Men eg hadde aldri klart oppgåva utan Grethe! Så det er godt ho er tålmodig med meg!
Dei me ringte til var veldig positive og gav oss løyve til å bruka både musikk og bilete.
Me brukte movie maker, og det var tidkrevjande! To laaaange ettermiddagar og heile torsdagen gjekk med før me var i havn!
Men då var me godt fornøgde med verket!
Så no er det om å gjera at eg hugsar det eg lærte!

Punktpraksisdagane på Langeland Skule

Den fyrste dagen gjekk veldig greitt. Me var blant dei heldige studentane som fekk sjå korleis dei brukte data på 4. trinn. Dei hadde arbeidsplan, der ei av oppgåvene var å jobba med matematikk på data. Dei var stasjonert i klasserommet, og henta inn pc-ane frå mediateket. Ca. 15 pc-ar høyrer til 4. trinnet, og dei gjekk på omgang.

Planlegginga vår av neste punktpraksisdag gjekk òg greitt. Øvingslærarane våre sa at nettvettreglane hadde dei gått i gjennom, så det elevane trong å øva på var å skriva på data. Då fann me i praksisgruppa ut at elevane kunne skriva nettvettreglane på data, og i tillegg setja inn bilete som høvde til kvar regel.
Grethe kom med den gode idèen at me kunne slå i saman dramaoppgåva med denne dagen, så så lagde me eit dramaopplegg i tillegg.
Eg var nok ikkje fornøgd med min eigen innsats denne dagen. Eg var nok for lite førebudd til data-delen. Me kom i havn, men tilbakemeldingane gjekk òg på dette med betre førebuing.
Drama-delen var eg meir fornøgd med, men der hadde Grethe hovudansvaret.