Liv var lærarinna mi i frå 1. klasse til og med 6. klasse.
Ho hadde ei anna dialekt enn oss. Eg kan hugsa at ho ikkje klarte å "skarra" på bokstaven r, slik som me gjer.
Ho hadde på seg bukser med påsydde lommer framme, og med sleng. Dei hadde ho sydd sjølv. Mannen hennar Asbjørn, som òg var lærar på skulen, brukte òg desse heimesydde buksene.
Liv var flink til å læra i frå seg, og ho fann på mange kjekke ting som t.d. tavleleiken.
Spesielt godt likte eg ein konkurranse ho hadde med oss i gongetabellen: To elevar stod framme, og det var om å gjera å vera snarast med å seia rett svar på den gongen ho sa. Den som svara raskast, vart ståande, den andre måtte gje plassen sin til neste elev.
Sidan me hadde Liv i 6 år, var me nok litt lei av ho (kvarandre?) det siste året. Etter at me hadde byrja på ungdomsskulen vart det fort gløymt. Eg og to venninner gjekk til og med på besøk til Liv på fødselsdagen hennar etterpå. Så eit visst inntrykk har ho nok gjort!
Ho hadde ei anna dialekt enn oss. Eg kan hugsa at ho ikkje klarte å "skarra" på bokstaven r, slik som me gjer.
Ho hadde på seg bukser med påsydde lommer framme, og med sleng. Dei hadde ho sydd sjølv. Mannen hennar Asbjørn, som òg var lærar på skulen, brukte òg desse heimesydde buksene.
Liv var flink til å læra i frå seg, og ho fann på mange kjekke ting som t.d. tavleleiken.
Spesielt godt likte eg ein konkurranse ho hadde med oss i gongetabellen: To elevar stod framme, og det var om å gjera å vera snarast med å seia rett svar på den gongen ho sa. Den som svara raskast, vart ståande, den andre måtte gje plassen sin til neste elev.
Sidan me hadde Liv i 6 år, var me nok litt lei av ho (kvarandre?) det siste året. Etter at me hadde byrja på ungdomsskulen vart det fort gløymt. Eg og to venninner gjekk til og med på besøk til Liv på fødselsdagen hennar etterpå. Så eit visst inntrykk har ho nok gjort!